Abstract:
Tema që do të shtjellohet këtu e vë në fokus qasjen e kundërinduksionit - kushtet, rrethanat dhe nxitjet që bën Feyerabendin
ta konstituonte atë, si dhe rolin iluminues që ajo luan, përkatësisht do të duhej të luante. Kjo perspektivë e kundërt, de jure i ka munguar shkencës e de facto ajo është zbatuar gjithherë por si qasje ilegjitime.
Në aspektin metodologjik të hulumtimit shkencor, do të merret në shqyrtim roli i dyfishtë i rregullave metodike, të cilat edhe e ndihmojnë kërkimin të jetë i suksesshëm edhe e kthejnë atë në dogmë, duke e ngushtuar dhe kufizuar kërkimin për shkak të ekskluzivitetit të tyre dhe të lidhura me këto do të merren në konsideratë tensionet, kritikat dhe zhvillimet metodologjike për ta bërë hulumtimin më efikas.
Qëllimi është që të tregohet se kundër-induksioni e plotëson një mungesë të madhe në qasjen metodologjike gjë që, sikurse do të argumentohet, e bën vetë hulumtimin shkencor më të hapur e të shpenguar.
